تکن ۸، که در اواخر ژانویه ی ۲۰۲۴ به بازار عرضه شد، به بهانه سی‌امین سالگرد سری، فصل اول خود را به اتمام می‌رساند. این دوره ۳۰ ساله شامل هشت نسخه اصلی، دو نسخه تگ تیم، یک اسپین‌آف مختص نینا ویلیامز، چند فیلم با کیفیت متوسط در بهترین حالت، یک سریال انیمیشنی جذاب از طریق نت‌فلیکس، و تعداد کمی از کمیک‌های متفاوت و جذاب می‌شود.
در این دوران سه دهه‌ای، کمپانی باندای نامکو Bandai Namco بهترین بازی‌های مبارزه‌ای را ارائه داده است، که تا کنون شاهد آن بوده‌ایم. اگر ژانر مبارزه‌ای کوه راشمور داشت، بدون شک آثار هک‌شده مانند تکن، استریت فایتر، مورتال کامبت، و کینگ آو فایترز از جمله برترین‌ها بودند. ممکن است اشاره به Super Smash Bros هم کنیم، اما این بازی به عنوان یک خارجی در جامعه‌ی بازی‌های مبارزه‌ای مورد توجه قرار گرفته است.با این حال، پرسش این است که چرا “تکن” به عنوان یک اثر ماندگار در بالاترین سطح این ژانر قرار دارد؟
داستان جذاب تکن
تکن به نظر می‌آید بهترین داستان در میان سری‌های مبارزه‌ای را دارد. احتمالاً برخی به کینگ آف فایترز اشاره کنند، اما در دوره‌ای که شخصیت کریمسون Ash Crimson در آن حضور داشت، این سری با افت روبرو شد.داستان انتقام‌جویی بین پدر و پسر را بازترسیم کرده و نتیجه به آن رسیده که پسر، قهرمان داستان نه‌تنها یک شخصیت شرور است بلکه به نظر می‌رسد که از پدر بزرگش حتی احمق‌تر است. داستان اصلی با اقدامی شوم پدرش، زمانی که او کودک بود، شروع می‌شود.
با ورود به بازی سوم، تکن توانسته است در یک زمینه کمیاب در این ژانر موفق شود، یعنی پرش زمانی. دیگر سری‌ها با تلاش برای جلب توجه با پرش چند دهه به جلو، به شکست خورده‌اند. این سعی در آوردن تغییرات در شخصیت‌ها و اضافه کردن نام‌های جدید معمولاً به نتیجه مطلوب نمی‌انجامد.تکن ۳ این را با کامل خروج کازویا از داستان و معرفی یک قهرمان کاملاً جدید به نام جین کازاما انجام داد. این همراه با محیط و کارگردانی جدید، رنگ و بویی نوین به سری داد. به همین دلیل، انیمیشن نت‌فلیکس نیز تصمیم به بازنویسی داستان تکن ۳ گرفت.
در ادامه، با احیای کازویا در تکن ۴، همه‌چیز به طرز دراماتیک‌تری پیچید. یک جنگ جهانی بین سه نسل آغاز شده است و با حضور پدر هیهاچی، همسر شیطانی او، پسر مخفی او و غیره، هر چیز در یک تناقض جهانی گرفتار شده است. حالا در دل یک جنگ جهانی با محوریت جین و کازویا هستیم،و با وجود روبات ها و ژن شیطان، همه چیز به طرزی ساده و منسجم نظر می‌رسد. زمان نشان می‌دهد که این بازی‌ها زمان‌بر هستند. مورتال کامبت داستان خود را ریبوت کرده و استریت فایتر با تمام شخصیت‌های فوق‌العاده، مگر اینکه ام. بایسون سعی کند دنیا را تصاحب کند، به یکدیگر گره خورده‌اند. تکن با وجود مشکلات خود، به نظر می‌رسد که انسجام خود را حفظ کرده است.
شیوه بزرگ داستان مبارزات در بازی‌های بعدی تکن نسبت به گذشته تغییر یافت و کیفیت آن کاهش یافته است. خانواده میشیما به میزانی مورد توجه قرار گرفته که تقریباً تمام شخصیت‌های جذاب از فهرست مبارزان این سری به حاشیه رفته‌اند. اولین ظهور پال فینیکس به عنوان رقیب کازویا بوده، اما اکنون به عنوان یک بذله‌گو به تصویر کشیده می‌شود. اگر سازندگان می‌توانستند از توانایی‌های مورتال کامبت برای الهام گیری در روایت استفاده کنند، این مسائل قابل حل بوده‌اند.
لازم به ذکر است که بازی‌های مبارزه‌ای نیازمند یک مجموعه قوی از عناصر هستند تا جذابیت همگان را جلب کنند، و در این زمینه، تکن به ندرت ناکام می‌ماند. این سری تا کنون برخی از بهترین پایان‌ها را با اتمام بخش آرکید ارائه داده است. کات سین‌های CGI در دو بازی اول در زمان خود پیشگامانه بوده‌اند، اما به مرور زمان عقب‌نشینی کرده‌اند. در تکن ۳، هنوز هم به چشم می‌آیند و به نظر می‌رسند که به فیلم‌های کوتاه شگفت‌انگیزی منجر شده‌اند. گاهی اوقات این سین‌ها سکانس‌های اکشن جالبی را ارائه می‌دهند، حتی به عنوان یک کمدی شگفت‌انگیز. علاوه بر این، اینکه کن ۷ امکان باز کردن تمام پایان‌ها و مقدمه‌های بازی‌های قبلی را به عنوان جایزه ارائه می‌دهد، باعث می‌شود تجربه پایان بازی ارزشمند باشد. در میان این همه، باندای نامکو با اضافه کردن حالت‌های اضافی مانند تکن بال، سری را بیش از پیش جذاب کرده است.
تکن یک بازی با ثبات
با گذشت زمان، نسخه‌های مختلف از بازی‌های Mortal Kombat و Street Fighter در ابعاد گرافیکی، گیم‌پلی و کیفیت کلی در مسیرهای مختلفی توسعه یافته‌اند. از سوی دیگر، سری Tekken نیز به بهبود فرمول ابتدایی خود پیش می‌روید. با نادیده گرفتن نسخه اسپین‌آف Death by Degrees، بازی‌های Tekken به نظر می‌آیند که به صورت پایدار به ترقی می‌پردازند. اگرچه بازی اول برخی نواقص داشت، اما هسته آن ایده‌های امیدبخشی داشت. نسخه دوم آن بهبود یافته و نسخه سوم نیز بازی قبلی را بهبود بخشید. به طور کلی، هر بازی این سری اقدامات جدیدی ارائه داده که بر اساس تجربیات گذشته ساخته شده‌اند.
در فرمول Tekken، سرگرمی آورنده‌ای وجود دارد که با آشنایی آسان اما تسلط دشوار همراه است. کنترل شخصیت‌ها جذاب بوده و اجرای یک کمبوی طولانی، احساس رضایت بخشی را به همراه دارد. تکل‌ها، قدم‌های کناری و حرکات گسترده انواع گزینه‌ها را در نبرد فراهم می‌کنند. حتی تماشای گیم‌پلی آن نیز لذت‌بخش و باورنکردنی است. در حوزه ورزش‌های الکترونیکی، مسابقات Tekken تقریباً همیشه در رویدادهای بازی‌های مبارزه‌ای به عنوان محبوب‌ترین مسابقات شناخته می‌شوند.
یکی از ویژگی‌های ممتاز Tekken، ترکیب مناسبی از مسابقات هنرهای رزمی است. این بازی از فیزیک انیمه‌ای معمولی خارج شده و واقع‌گرایی یک صحنه مبارزه در یک فیلم را نمایان می‌کند. با وجود حضور بعضی شخصیت‌های خاص با حرکات خاص مانند لیزر، نفس آتشین و ربات‌های دیوانه‌کننده، این جزئیات استثنا هستند. به هر حال، این بازی توانسته است گیم‌پلی خود را به صورتی جذاب و دلپذیر ارائه دهد، چه برای بازی کردن و چه برای تماشا کردن.
شخصیت های جذاب
اگر بخواهیم بحرانی که سری‌های بازی مبارزه‌ای داشته‌اند را مورد بررسی قرار دهیم، به عنوان نخستین گزینه می‌توان به سری Guilty Gear اشاره کرد که به انصاف بهترین شخصیت ها را ارائه می‌دهد. با این حال، بدون هیچ تردیدی، سری تکن به عنوان یکی از برترین‌ها در این زمینه ثابت قدم است. استریت فایتر از زمان انتشار بازی اول، با چند شخصیت اساسی و مشهور، شناخته شده است و در دنیای بازی‌های مبارزه‌ای جایگاه خود را تثبیت کرده است.
در دوران پلی‌استیشن ۲، مورتال کامبت نتواست به اندازه کافی جذاب و خوشایند باشد. از طرفی، Virtua Fighter به عنوان یک بازی مسابقه‌ای، توانسته است با جذابیت‌های خود به چالش کشیدن بازیکنان بپردازد و برای اینکه کدام رزمی کار تمام دوران است، مبارزات جالبی را ارائه دهد.
از سوی دیگر، King of Fighters با تمرکز تنها بر شخصیت‌های روانی خود، موفق به ایجاد یک جهان خاص در دنیای مبارزه‌ها شده است. همچنین، بازی‌های Marvel vs. Capcom با اسپرایت‌های تغییر کاربری خود تجربیات جالب و متفاوتی را ارائه می‌دهند.در نهایت، در مورد سری تکن، باید گفت که این شخصیت ها به قدری معروف هستند که شرکت های بزرگی برای ساخت انواع اکشن فیگور و فانکو پاپ اقدام کرده اند.
ترجمه شده از denofgeek.com
